Tijdens een ontspannen wandeling in het park of bos zie je het vaker gebeuren: baasjes die hun hond borstelen terwijl ze onderweg zijn.

Wat velen echter niet beseffen, is dat het achterlaten van hondenharen in de natuur meer schade aanricht dan je zou denken. Wat lijkt op een onschuldige handeling, kan in werkelijkheid een risico vormen voor de dieren die daar leven.

Honden die behandeld zijn tegen teken of luizen dragen chemische stoffen bij zich die achterblijven in hun vacht.

Wanneer deze haren vervolgens in het gras, tussen struiken of op bospaden belanden, kunnen ze indirect dierenlevens in gevaar brengen. Vooral jonge vogels, die graag zachte materialen zoeken voor hun nestjes, lopen hierbij groot risico.

De geur en textuur van hondenharen maken ze aantrekkelijk nestmateriaal voor vogels. Maar de chemische bestanddelen die zich in de haren bevinden, zijn allesbehalve onschuldig.

Vooral voor kuikens kan het funest zijn: vergiftiging ligt op de loer zodra ze in contact komen met resten van middelen tegen parasieten. Wat bedoeld is om een huisdier gezond te houden, kan zo een dodelijke uitwerking hebben op andere dieren.

Daarnaast blijft hondenhaar in de natuur lang liggen. Het verteert niet snel en vormt een vreemde, onnatuurlijke toevoeging aan de bodem.

De biodiversiteit wordt hiermee verstoord, al is het maar op kleine schaal. Maar zoals bekend hebben juist die kleine ingrepen grote gevolgen in ecosystemen die uit balans raken.

Wat veel mensen zich niet realiseren, is dat afval niet alleen plastic of blikjes zijn. Ook biologische resten, zoals hondenhaar, horen op de juiste manier te worden afgevoerd.

Heb je je hond behandeld met chemische producten, dan horen die haren dus niet thuis in de bosrand, maar in een afgesloten afvalbak of bij het klein chemisch afval.

Sommige gemeenten bieden inmiddels speciale voorzieningen aan, zoals aparte bakken in hondenlosloopgebieden. Toch blijft bewustwording de sleutel.

Veel baasjes denken het goed te doen door de natuur te ‘voeden’ met iets natuurlijks, terwijl het tegenovergestelde waar is. De natuur vraagt niet om hulp, maar om respect.

Het zou ook helpen als dierenwinkels en dierenartsen beter voorlichting geven over wat te doen met de vacht van behandelde honden.

Net zoals we gewend zijn om medicijnen verantwoord af te voeren, zou dat ook voor restproducten van behandelde dieren moeten gelden. Zo voorkomen we dat onze goede bedoelingen negatieve effecten hebben op de omgeving.

Iedereen houdt van een schone hond en een frisse wandeling, maar laten we er ook voor zorgen dat de natuur schoon blijft. Niet door haren achter te laten langs het pad, maar door die netjes thuis of bij de chemobox in te leveren. Het is een kleine moeite met een grote waarde.

De volgende keer dat een hond wordt geborsteld tijdens een wandeling, denk dan even aan de jonge vogels in de struiken. Een klein plukje haar kan hun hele nestbed veranderen in een giftige omgeving. Dat is het risico simpelweg niet waard.

Een gezonde leefomgeving begint bij bewust gedrag. Niet alles wat uit een dier komt, hoort vanzelfsprekend in het wild terug.

Soms is het juist beter voor dier én natuur om het netjes op te ruimen en te verwerken als chemisch afval. Het verschil begint bij een simpele keuze aan de riem.

Wat vind jij hiervan? Is het tijd voor strengere regels of betere informatie voor hondenbezitters? Deel je mening in de reacties op Facebook en praat mee over hoe we samen de natuur kunnen beschermen.